η δημοσιογραφία. Είναι κάτι σαν τις ομιλίες του κυρίου Βενιζέλου. Σαγηνευτικές, με ροή, σε στρέφουν στον θαυμασμό, αλλά σχεδόν ποτέ δεν καταλαβαίνεις γιατί έγιναν και τι ήθελαν να πουν. Είναι ένα είδος εξωτικής δημοσιογραφίας
Σε αυτή την δημοσιογραφία, η Ελλάδα δεν πονάει,δεν έχει παραδοθεί στη
διαφθορά, δεν είναι θύμα χρόνιων πολιτικών και ανέντιμων πολιτικών,
αλλά παραπέει ανάμεσα σε αόριστες ευθύνες λόγω έλλειψης κυρίως ενός
πολιτικού σαβουάρ βιβρ που αν υπήρχε θα ήταν θαυματουργό. Σε αυτή τη
δημοσιογραφία η κοινωνία και οι ανάγκες της, αντικαθίσταται από μια
κοινωνική ευαισθησία που δεν έχει και κυρίως δεν ζητά ευθύνες.
Στο επίκεντρο αυτής της δημοσιογραφίας είναι όλα τα άσχημα
φαινόμενα και οι συμπεριφορές αρκεί να μην χρειαστεί κάποιος, με όνομα
και διεύθυνση, να φταίει. Αυτή η δημοσιογραφία στρέφει το βλέμμα στη
διαφορετικότητα, στις καταπιεσμένες ομάδες, στο ..
Διάβασε τη συνέχεια εδώ.
