Του έλληνος ο τράχηλος ως γνωστόν, ζυγό δεν υπομένει. Τώρα τι το
ιδιαίτερο έχει ο τράχηλος μας και δεν υπομένει, δεν μπορώ να το
φανταστώ. Άσε που όταν λένε δεν υπομένει, προφανώς εννοούν πως δεν
υπομένει πάνω από 400 χρόνια... Γιατί τόσα υπομέναμε τους Τούρκους.
Υπήρξαν βέβαια και Βενετσιάνοι, και Ισπανοί, και Αγαρηνοί και χίλιοι δυό
ακόμη που μας κάθησαν στον τράχηλο αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Μέχρι
τώρα το εθνικό μας δόγμα λοιπόν είχε να κάνει με τραχήλους. Να όμως που
επεκτάθηκε και στους κώλους.
Οι έλληνες όχι μόνο είναι ανδρείοι, ανυπότακτοι, ανίκητοι -με έναν
πιάσιμο έστω στον σβέρκο τον μη υπομένοντα- αλλά δεν είναι και gay.
Σύσσωμα τα εθνικά μπλογκς, τα πατριωτικά sites, απαντούν επί δύο μέρες,
στο αν ο Γέρος του Μωριά «το μάζευε το χαμομήλι». Αιτία ,ένα αστείο του
Πέτρου Τατσόπουλου στο facebook, ο οποίος απαντώντας σε χιουμοριστικό
σχόλιο φίλου του για τη σειρά του 1821 που προβάλλεται στο ΣΚΑΙ (έλεγε
“μην μας βγάλετε και τον Κολοκοτρώνη gay”), έγραψε πως ήταν και
αρραβωνιασμένος gay. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβεις πως
είναι αστείο, αλλά χρειάζεται το ελάχιστο έστω, για να αντιληφθείς πως η
Ιστορία δεν γράφεται με ό,τι έχει ο καθένας στο μυαλό του.
Και έτσι ξεκίνησε η νέα μάχη του Δράμαλη. Παρά τους συνειρμούς που
δημιουργεί το όνομα του Κολοκοτρώνη, όχι, δεν ήταν gay. Αλλά έχουν
ενδιαφέρον τα «εθνικά» επιχειρήματα της υπεράσπισης του μπρουτάλ
χαρακτήρα του Κολοκοτρώνη. Κατ’ αρχήν θεωρείται δεδομένο πως όποιος
είναι ήρωας δεν είναι gay. Αυτό δεν απαντάται με επιχειρήματα, θεωρείται
αξίωμα. Επίσης ο Κολοκοτρώνης δεν είναι gay, γιατί έσφαξε Τούρκους.
Είναι βέβαιο πως για να σφάξει κάποιος χρειάζονται χέρια και ένα σπαθί,
αλλά μάλλον δεν πρέπει να είναι και gay, γιατί το σπαθί στομώνει.
Πράγμα το οποίο σημαίνει πως πρέπει να απελευθερωθούν από τις φυλακές
όλου του κόσμου, όσοι gay κρατούνται ως δολοφόνοι. Προφανώς δεν το έχουν
διαπράξει αυτοί....
