Μια σημαντική δικαστική απόφαση που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στις
σχέσεις των ιδιοκτητών μιας πολυκατοικίας, εξέδωσε ο Αρειος Πάγος.
Σύμφωνα με την απόφαση με αριθμό 1362/10 που αφορά σε συγκεκριμένη υπόθεση με γενικευμένη όμως ισχύ, ο οικοπεδούχος ή ο ιδιοκτήτης διαμερισμάτων που παρεμποδίζει την πρόσβαση στον κοινόχρηστο χώρο, είτε αυτός είναι η pilotis είτε η ταράτσα, οφείλει αποζημιώσεις στους υπόλοιπους ιδιοκτήτες ακινήτων στην ίδια πολυκατοικία.
Αν δηλαδή για παράδειγμα αξιοποίησε την πιλοτή για άλλη χρήση χωρίς να ερωτηθούν οι υπόλοιποι συνιδιοκτήτες και έτσι παρεμποδίζεται η δυνατότητα να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους, θα πρέπει να πληρώσει αποζημίωση.
Η υπόθεση αυτή μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου καθώς χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων μπορούν να κάνουν αγωγές σε οικοπεδούχους ή άλλους συνιδιοκτήτες, όχι μόνο για pilotis που έχουν αλλάξει χρήση αλλά και για ταράτσες, βεράντες, δώματα στα οποία για κάποιο λόγο εμποδίζεται η ελεύθερη πρόσβαση.
Το ύψος της αποζημίωσης που πρέπει να καταβληθεί, υπολογίζεται με βάση τη μισθωτική αξία του συγκεκριμένου χώρου (π.χ. της θέσης στάθμευσης) που βρίσκεται με αντικειμενικά κριτήρια, ανάλογα με το εμβαδόν της, το ποσό ενοικίασης αντίστοιχων θέσεων σε άλλους (ακόμα και σε γειτονική πολυκατοικία, εάν στη συγκεκριμένη δεν υπάρχουν νοικιασμένες θέσεις).
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο Αρειος Πάγος δέχεται πως δεν ασκήθηκε καταχρηστικά η αγωγή αποζημίωσης το 2005, παρ' όλο που δύο από τους συνιδιοκτήτες εμποδίζονταν από το 1987 να σταθμεύσουν το αυτοκίνητό τους.
Για τον Αρειο Πάγο η μακρόχρονη αυτή αδράνεια δεν στερεί το δικαίωμα του συνιδιοκτήτη να αξιώσει αποζημίωση παρ' όλο που φαινόταν όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν θα ασκήσει τέτοιο δικαίωμα. Νόμιμη κρίθηκε και η αγωγή τρίτου συνιδιοκτήτη που εμποδιζόταν από το 2001, αφού τότε αγόρασε διαμέρισμα στην πολυκατοικία που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα με την απόφαση με αριθμό 1362/10 που αφορά σε συγκεκριμένη υπόθεση με γενικευμένη όμως ισχύ, ο οικοπεδούχος ή ο ιδιοκτήτης διαμερισμάτων που παρεμποδίζει την πρόσβαση στον κοινόχρηστο χώρο, είτε αυτός είναι η pilotis είτε η ταράτσα, οφείλει αποζημιώσεις στους υπόλοιπους ιδιοκτήτες ακινήτων στην ίδια πολυκατοικία.
Αν δηλαδή για παράδειγμα αξιοποίησε την πιλοτή για άλλη χρήση χωρίς να ερωτηθούν οι υπόλοιποι συνιδιοκτήτες και έτσι παρεμποδίζεται η δυνατότητα να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους, θα πρέπει να πληρώσει αποζημίωση.
Η υπόθεση αυτή μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου καθώς χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων μπορούν να κάνουν αγωγές σε οικοπεδούχους ή άλλους συνιδιοκτήτες, όχι μόνο για pilotis που έχουν αλλάξει χρήση αλλά και για ταράτσες, βεράντες, δώματα στα οποία για κάποιο λόγο εμποδίζεται η ελεύθερη πρόσβαση.
Το ύψος της αποζημίωσης που πρέπει να καταβληθεί, υπολογίζεται με βάση τη μισθωτική αξία του συγκεκριμένου χώρου (π.χ. της θέσης στάθμευσης) που βρίσκεται με αντικειμενικά κριτήρια, ανάλογα με το εμβαδόν της, το ποσό ενοικίασης αντίστοιχων θέσεων σε άλλους (ακόμα και σε γειτονική πολυκατοικία, εάν στη συγκεκριμένη δεν υπάρχουν νοικιασμένες θέσεις).
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο Αρειος Πάγος δέχεται πως δεν ασκήθηκε καταχρηστικά η αγωγή αποζημίωσης το 2005, παρ' όλο που δύο από τους συνιδιοκτήτες εμποδίζονταν από το 1987 να σταθμεύσουν το αυτοκίνητό τους.
Για τον Αρειο Πάγο η μακρόχρονη αυτή αδράνεια δεν στερεί το δικαίωμα του συνιδιοκτήτη να αξιώσει αποζημίωση παρ' όλο που φαινόταν όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν θα ασκήσει τέτοιο δικαίωμα. Νόμιμη κρίθηκε και η αγωγή τρίτου συνιδιοκτήτη που εμποδιζόταν από το 2001, αφού τότε αγόρασε διαμέρισμα στην πολυκατοικία που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη.
