Ο κομμουνισμός απέθανε, ζήτω η «τρομοκρατία»!

Αν δεν υπήρχαν κομμουνιστές, τους κατασκεύαζαν. Σε όλα τα μήκη και πλάτη, στην πλάτη και στο μαλακό υπογάστριο της Σοβιετικής Ρωσίας. Για να 'χουν αντικείμενο οι υπηρεσίες τους, «δουλειά» οι χαφιέδες κάθε λογής, τάξης και βαθμίδας. (Παρα)στρατιωτικοί με γαλόνια, πράκτορες με πατέντα κι άλλοι, μυστικοί, ευκαιριακοί και χυδαίοι, στρατευμένοι στην υπόθεση "αντικομουνισμός".

Κράτη, κυβερνήσεις και κοινωνίες δεμένοι στο άρμα κι ο μακαρθισμός έκανε θραύση. Κι αν κάπου λιγόστευαν οι κομμουνιστές (Ελλάδα), έπρεπε να τους αυγατίσουν, «δουλειά» να μην τους λείψει. Σε επίπεδο ελεγχόμενο, αλλιώς, τα τανκς είχαν τις μηχανές αναμμένες.

Το' πε κάποτε και ο Ε. Βενιζέλος: «Ουαί εις την δεξιάν ,  εάν λείψει η αριστερά». Το επανέλαβε, χρόνια αργότερα, ο Γεώργιος Παπανδρέου, όταν στα γεράματά του.συνήλθε απ' το αντικομμουνιστικό του πάθος: «Χωρίς κομμουνιστάς, οι "εθνικόφρονες" θα μείνουν ανεπάγγελτοι».

   Τα χρόνια πέρασαν, καθεστώτα κατέρρευσαν κι κόσμος άλλαξε. Δεν υπάρχει εχθρός στοn ορίζοντα. Η Σοβιετική Ρωσία διαλύθηκε στα εξ ων την είχαν συνθέσει φανατικοί και ιδεολόγοι, που στην πορεία μαλάκωσαν κι έγιναν όργανα παχύδερμων που άραξαν στα άδυτα του Κρεμλίνου. Για να φτιάξουν τη «δημοκρατία» με τον φόβο του χωροφύλακα, τη δράση του χαφιέ και τον τρόμο του στρατοπέδου.

Με την έλλειψη του αντιπάλου, οι «νικητές» (Αμερικανοί), ένιωσαν αμήχανοι. Μαθημένοι στο λάσο και στο πιστολίδι, έπρεπε να εφεύρουν «εχθρό». Να ορθώσουν το σκιάχτρο, παγκόσμια ορατό, να ξαπλωθεί ο τρόμος σε κράτη, κυβερνήσεις και λαούς, να τρυπώσει ο φόβος σε κάθε γειτονιά και σπίτι. Σκέφθηκαν όσο μπορούσε το κεφάλι των Προέδρων τους να σκεφθεί, συσκέφθηκαν όπως οι μαφιόζοι στο άντρο τους και το συναποφάσισαν. «Ο κομμουνισμός απέθανε, ζήτω η τρομοκρατία! Δεν γίνεται παιχνίδι χωρίς αυτήν, οι ΗΠΑ δεν προκόβουν χωρίς τους τρομοκράτες».

   Κι άρχισε η Ελλάδα ν' αρματώνεται μη της επιτεθούν οι Τούρκοι, το Ισραήλ να (εκ)καθαρίζει Παλαιστινίους ως «τρομοκράτες», αστυνομίες να ξετρυπώνουν τρομοκράτες και «τρομοκράτες» (όπως κάποτε κομμουνιστές), μιζαδόροι να τα 'κονομάνε απ' το C4I των «Ολυμπιακών» και το παιχνίδι ν' απλώνεται παγκόσμια. Με το «σύνθημα» απ' τους «Δίδυμους Πύργους», εγχείρημα που όλο και αμφισβητείται για τη γνησιότητα, το σκοπό και τους δράστες.

Απο 'δω και πέρα, η ανθρωπότητα θα αναπνέει αντιτρομοκρατικά, ως που να ξεφουσκώσει το μπαλόνι και να εφεύρουν άλλη «ιδεολογία» οι σημερινοί (μοναδικοί) αφέντες του κόσμου, που θα' ναι και αυριανοί. Μέχρις ο νόμος της ακμής και παρακμής να κάνει τη δουλειά του.

activistis.gr.