του Κώστα Βαξεβάνη
Και ξαφνικά το lifestyle σβήνει, αναδύοντας αυτή την μπόχα που
αναδύει το βίαια σβησμένο πούρο. Σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε δούλος για...
να καθαρίσει τα τασάκια. Η αυτοκρατορία της (ξασμένης) τρίχας και του
(θεοποιημένου) κώλου μετατρέπεται σε μια γραφειοκρατία που καταγράφει
ακάλυπτες επιταγές και παλιές αποδείξεις από Λουί Βιτόν. Τα περιοδικά
της λάμψης, πάνε για πολτοποίηση. Κλείνουν. Το χειρότερο είναι πως τα
μόνα που πιθανόν να επιβιώσουν είναι αυτά που θα κυκλοφορήσουν για να
περιγράφουν την πτώση των μεγιστάνων που καταρρέουν.
Οι ίδιοι δεν μπορούν να καταλάβουν την νέα πραγματικότητα.
Φωνάζουν, αγριεύουν, απολύουν, απειλούν. Θεωρούν νομοτελειακή την
επιβίωσή τους και άρα ξένη την ευθύνη. Αναζητούν μια συνταγή επιβίωσης,
αλλά μάλλον δεν βρίσκεται σε αυτές που χρόνια πρότειναν στους άλλους.
Ναι, δεν υπάρχει «Cosmopolitan σελίδα τάδε» για να σε βγάλει απ τον
πάτο. Επιπλέον οι σκαφάτες παρέες αποδεικνύεται πως δεν...
