Μακάρι οι Ευρωπαίοι να φέρονταν στους φτωχούς όπως φέρονται στα σκυλιά τους

«Μακάρι οι Ευρωπαίοι να φέρονταν στους φτωχούς όπως φέρονται στα σκυλιά τους για τα οποία ξόδεψαν πέρσι συνολικά 30 δισ. δολάρια».

Τη διαπίστωση αυτή, που μοιάζει κυνική αλλά φωτογραφίζει την πραγματικότητα, έκανε μιλώντας στην «Ε» ο Tayeb Abdun, οικονομικός διευθυντής και πρεσβευτής καλής θελήσεως της Islamic Relief Wordlife , μιας από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές οργανώσεις στον κόσμο. 

Επισκέφθηκε την Ελλάδα και τα γραφεία της «Ε» για να μεταφέρει, όπως ο ίδιος είπε, ένα μήνυμα αλληλεγγύης με όσους υποφέρουν και μαστίζονται από τη φτώχεια. Θέλησε επίσης να μας προειδοποιήσει για το γεγονός ότι έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια για τους Ευρωπαίους, αφού είχαν μάθει να ζουν καλά, να έχουν πολλά λεφτά στην τσέπη και τώρα απειλούνται από το φάντασμα της φτώχειας και της εγκληματικότητας... * Ενας από τους κύριους στόχους της οργάνωσής σας, που δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 45 χώρες, είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Δίνετε ιδιαίτερη έμφαση σ' αυτόν τον τομέα... * «Εχουμε ένα ειδικό τμήμα που εξειδικεύεται στα δικαιώματα των φτωχών. 

Για μας η φτώχεια δεν γνωρίζει ούτε πατρίδα ούτε θρησκεία. Ως ισλαμική οργάνωση, η φιλοσοφία μας είναι να διδάξουμε τον κόσμο πώς να φέρεται απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Γι' αυτό συνεργαζόμαστε και με άλλες μεγάλες οργανώσεις, όπως είναι η Caritas. Αυτή τη στιγμή το διεθνές χρέος συνθλίβει τις φτωχές χώρες. Αυτές πληρώνουν εκατομμύρια δολάρια στις τράπεζες για χρέη που σήμερα υπολογίζονται συνολικά στα 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Στον κάθε πολίτη αυτών των χωρών αντιστοιχούν 13 δολάρια για την πληρωμή του χρέους για κάθε 1 ευρώ που δέχεται ως βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου 72 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σχολείο, όπου πάνω από 980 εκατομμύρια άνθρωποι ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου 10 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο πριν συμπληρώσουν το πέμπτο έτος ζωής και μισό εκατομμύριο γυναίκες χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή στη γέννα». * Πώς κρίνετε τη στροφή της Γερμανίδας καγκελάριου Ανγκελα Μέρκελ στο θέμα των μεταναστών και την πρόθεσή της να τους κάνει τη ζωή πολύ πιο δύσκολη, γεγονός που ενδέχεται να επηρεάσει και άλλες ευρωπαϊκές χώρες; * «Μιλάμε σαφώς για βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο πρόκειται δυστυχώς για μια διεθνή τάση. Για να φέρω ένα παράδειγμα, συμμετείχα πέρσι στη Ρώμη στο συνέδριο του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης του ΟΗΕ. Ολο το μπάτζετ του προγράμματος ανερχόταν στα 20 δισ. δολάρια, κάτι που στην πράξη σημαίνει ότι στον κάθε φτωχό αντιστοιχούν 20 δολάρια κάθε δέκα χρόνια. Είναι μια τεράστια αδικία. Οι πλούσιες χώρες προτιμούν να καταστρέψουν τα προϊόντα τους για να διατηρήσουν ψηλά τις τιμές, αντί να τα δώσουν στους φτωχούς. Τόνοι σιταριού και άλλων τροφίμων καταστρέφονται κάθε χρόνο. Εμείς θα θέλαμε οι Ευρωπαίοι να φέρονται στους φτωχούς όπως και στα σκυλιά τους. Πέρσι οι Ευρωπαίοι ξόδεψαν 30 δισ. δολάρια για τα κατοικίδιά τους, για τη διατροφή τους, την υγεία τους, τον καλλωπισμό τους κ.λπ. Πληρώνουμε επίσης αθλητές, όπως τον Μπέκαμ 200.000 στερλίνες την εβδομάδα. Δεν είναι δικαιοσύνη αυτή... Θέλω να στείλω μέσω της εφημερίδας σας ένα μήνυμα: η μεγαλύτερη αξία στον κόσμο είναι ο άνθρωπος. Πρέπει να βοηθήσουμε όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους και από τη θρησκεία τους, να ξεπεράσουν το αδιέξοδό τους, αλλιώς κάποτε θα βρεθούμε στη θέση τους». * Είναι κάτι που εν μέρει ήδη συμβαίνει. Ενα σύστημα που δεν σεβάστηκε τον άνθρωπο είναι τώρα θύμα του ίδιου του εαυτού του. Το αποτέλεσμα είναι οι Ευρωπαίοι να βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με το φάντασμα της φτώχειας... * «Συμφωνώ απολύτως με την παρατήρησή σας. Το διαπιστώνω στη δουλειά μου σε καθημερινή βάση. Ερχονται δύσκολα χρόνια για τις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες. Το μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον δεν θα είναι μόνον η ανεργία, αλλά και ο ρατσισμός και η εγκληματικότητα. Στην Ευρώπη οι άνθρωποι επί πολλά χρόνια είχαν συνηθίσει να έχουν πολλά λεφτά στην τσέπη τους. Να ξοδεύουν πολύ χρήμα για τη διασκέδασή τους, για τον τουρισμό κ.λπ. Πολλές γυναίκες, όταν δεν θα έχουν πλέον αυτή τη δυνατότητα, θα στραφούν στην πορνεία και οι άνδρες στο έγκλημα. Η ζωή στις ευρωπαϊκές χώρες δεν θα είναι τόσο ασφαλής όσο είναι τώρα. Πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη. Βέβαια το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί στις πλάτες των φτωχών. Οι πλούσιοι οφείλουν να συνεισφέρουν στα οικονομικά των κρατών, ο ιδιωτικός τομέας πρέπει επίσης να κινητοποιηθεί». 

Πηγή : enet.gr