7 χρόνια δέν πρέπει να έχουν περάσει από εκείνη την Κυριακή που έβριζα τον Βασίλη Κικίλια για την αστοχία του και την αστεία τεχνική του κατάρτιση,καθώς και τον τότε προπονητή της ΑΕΚ Ντράγκαν Σάκοτα για την-αδικαιολόγητη-επιμονή του να επιμένει στόν βαρύ και δύσκαμπτο φόργουορντ, κρατώντας στον πάγκο τόν,πιο ελπιδοφόρο και θεαματικό εκείνη την εποχη ελληνα παίχτη, Χρήστο Ταπούτο,εκείνη την περίοδο χαρακτηριστικά κατηγορούσαμε τον Κικίλια πως έπαιζε με βίσμα.
Τα χρόνια πέρασαν,ο Κικίλιας σταμάτησε "να βασανίζει την πορτοκαλί μπάλα" και αργότερα εξελέγει δημοτικός σύμβουλος με τον Νικήτα Κακλαμάνη, εγώ σταμάτησα να βασανίζομαι ακολουθώντας την "κιτρινόμαυρη βασίλισσα της καρδιάς",και πώς τα έφερε το πλήρωμα του χρόνου...
Περίεργα τα παιχνίδια της μοίρας,και αυτή την Κυριακή καλούμε λοιπόν να επιλέξω μεταξύ του Σγουρού,και...αυτού που πριν λίγα χρόνια έβριζα,του Βασίλη Κικίλια(αυτού που σύμφωνα με το προεκλογικό του σπότ "δεν είναι του συστήματος",αλλά στήν συνείδηση μου ήταν πάντα κατοχυρωμένος ώς "τσιράκι του προπονητή")
Αναγνώστης
