Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Tο Mουσείο Ακρόπολης ξανασυστήνεται στο κοινό

Εντεκα χθες το πρωί, η χώρα έβραζε με τις τελευταίες εξελίξεις, καθώς και η λεωφόρος Αμαλίας στο ύψος της Διον. Αρεοπαγίτου από τα διπλοπαρκαρισμένα πούλμαν που περίμεναν τους επισκέπτες του νέου Μουσείου της Ακρόπολης,
κρύβοντας αδιάφορα τα φανάρια με τον όγκο τους.
Ο πεζόδρομος βίωνε την ελληνική ακαταστασία. Το τρενάκι ήταν φορτωμένο με τουρίστες, τα καφέ επίσης δίπλα στα τουριστικά με τα αντίγραφα της κακιάς ώρας, οι πλανόδιοι οργανοπαίκτες συνέβαλλαν στον θόρυβο βγάζοντας δισκάκι, ενώ στον δρόμο τα απαγορευμένα Ι.Χ. πηγαινοέρχονταν. Δύο χρόνια πριν, θα πάρκαραν στο Φαληρικό Δέλτα. Τότε που ζούσαμε τον πυρετό των εθνικών εγκαινίων.
Πρόβλημα με τα δωρεάν
Τη Δευτέρα το νέο Μουσείο της Ακρόπολης γιορτάζει τα δύο του χρόνια με λιγότερους επισκέπτες (1.309.859) σε σχέση με την πρώτη χρονιά (2 εκατ.), αλλά και με ένα αγκάθι: αυτό των δωρεάν εισιτηρίων. Γιατί βέβαια σε γενικές γραμμές μπορεί να τα πήγε καλά σε σχέση με τα άλλα μουσεία, αλλά αν υπολογίσει κανείς ότι το 40% των εισιτηρίων του είναι ελευθέρας εισόδου, τότε νέο πρόβλημα γεννιέται.
Ο Δ. Παντερμαλής θέλει να το θέσει στο τραπέζι, παρότι συγκράτησε το αντίτιμο του εισιτηρίου στα ίδια επίπεδα των 5 ευρώ, ενώ υπολογίζει πολλά στα έσοδα των πωλητηρίων, του αναψυκτηρίου και του εστιατορίου, που εισπράττει από το φθινόπωρο το μουσείο. Βέβαια το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, που απασχολεί 200 άτομα και θέλει γύρω στα 4 με 5 εκατ. ετησίως για τις δαπάνες του, ακόμη δεν έχει οργανισμό. Οσο για το Π.Δ. που θα προσδιορίσει το προσωπικό και θα λύσει και το θέμα της έλλειψης διευθυντή, βρίσκεται στο ΣτΕ. Και όταν με το καλό τελειώσει από εκεί, τότε θα κάνει νέο κύκλο στους αρμόδιους υπουργούς. Κι άλλος χαμένος χρόνος...
«Το μουσείο ξαναστήνει τον εαυτό του», είπε ο πρόεδρος του Δ.Σ. δεχόμενος την κριτική που του γίνεται για την ατυχή παρουσίαση κάποιων εκθεμάτων (να γιατί πολλοί φώναξαν για τη μουσειολογική - μουσειογραφική μελέτη). Η διαδρομή σε κάποιους εκθεσιακούς χώρους έχει ανανεωθεί, νέα εκθέματα παρουσιάζονται, άλλα σε βελτιωμένες θέσεις, ενώ στην αίθουσα του Παρθενώνα τα γύψινα πλαίσια πέντε μετοπών αντικαταστάθηκαν με διαφανείς πλάκες πλεξιγκλάς. Οι λεζάντες των εκθεμάτων και οι επεξηγηματικές πινακίδες εμπλουτίστηκαν ενώ το προσωπικό εκπαιδεύεται διαρκώς. Ακόμη και για να αντιμετωπίζει δύστροπους επισκέπτες και ιατρικά περιστατικά.
Το Μουσείο της Ακρόπολης προσπαθεί να γνωρίσει το κοινό του καταγράφοντας το προφίλ των επισκεπτών του, και το κυριότερο, άνοιξε κύκλο συνεργασίας με πανεπιστήμια και ιδρύματα. Από τις πιο εντυπωσιακές συνεργασίες, αυτή με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και τη Γεωανάλυση Α.Ε. για την ψηφιοποίηση και αναπαραγωγή της ζωφόρου του Παρθενώνα. Την τρισδιάσταση δηλαδή σάρωση των γλυπτών με ακρίβεια και τη συνένωσή τους στο κτίριο. Αλλά και ένα πρόγραμμα ξενάγησης με τη χρήση κινητών και τη βοήθεια πέντε ιδρυμάτων.
Η γιορτή
Τα γενέθλια της Δευτέρας θα γιορταστούν με μουσική εκδήλωση της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων στον προαύλιο χώρο (9 μ.μ.), ενώ το ακρωτήριο του Παρθενώνα, που βλέπουν οι επισκέπτες στην αίθουσα των γλυπτών και όλοι αναρωτιούνται τι είναι ακριβώς, θα αποτελέσει μέρος της γιορτής.
Το μουσείο θα δώσει την ευκαιρία στους επισκέπτες του να θαυμάσουν μερικά αυθεντικά κομμάτια από τα ακρωτήρια που διακοσμούσαν την κορυφή των δύο αετωμάτων. Οπως και να γνωρίσουν τις λεπτομέρειες του μοναδικού κοσμήματος που έχει αποκατασταθεί, μαθαίνοντας πώς ο καλλιτέχνης του μετέφερε και μεταμόρφωσε στην τέχνη του μαρμάρου την έμπνευσή του από τη φύση. Ακανθος η βάση, ένα φυτό που συναντάει κανείς στην περιοχή κάτω από δέντρα, κι επάνω ένα ανθέμιο. Οι φροντιστές θα λύνουν τις απορίες των επισκεπτών ενώ το μουσείο εκείνο το βράδυ θα μείνει ανοιχτό ώς αργά.
Φεύγοντας χθες από το κτίριο των Τσουμί - Φωτιάδη όλα έμοιαζαν έτοιμα για τη γιορτή. Η γλαύκα στην υπερυψωμένη βάση της κοίταζε περήφανα προς την είσοδο του μουσείου, «ακούγοντας» τους ψιθύρους των εργαζομένων ότι η περιοχή γέμισε πάλι κουκουβάγιες.
Από κάτω ακριβώς η ανασκαφή μπορεί να μην είναι επισκέψιμη πριν από το τέλος του χρόνου, όπως έλεγαν, αλλά εξάπτει τη φαντασία του κοινού που ρίχνει εικοσάλεπτα κι ας μην υπάρχει νερό. Οι ευχές σκορπίζονται και τα χαμόγελα διαλύονται από τον θορυβώδη οδηγό που οδηγεί άνετα στην απαγορευμένη ζώνη. Οι περαστικοί κοντοστέκονται ενοχλημένοι κι εκείνος με το τσιγάρο στα χείλη ξιπάζεται: «Εδώ δεν ξέρουμε αν έχουμε κυβέρνηση...».

http://news.kathimerini.gr